Karakter, type en kleur

Het karakter van de Turkse Angora is gevoelig en liefdevol, maar kan soms ook fel (meer naar elkaar dan naar hun eigenaar) en behoorlijk eigenwijs zijn. De meeste vragen veel aandacht, maar geven dat ook, evenals genegenheid. Als je ze de kans geeft (en waarom zou je eigenlijk niet), bemoeien ze zich overal mee. Ze zijn heel nieuwsgierig, duiken in de tas van elke bezoeker en begroeten ook de eigenaar van die tas meestal uitbundig. Je kan geen kast opentrekken of ze zitten erin, en zie ze er maar weer uit te krijgen. Ze zijn speels, hebben veel beweging nodig - en dus ook bewegingsruimte - en klimmen graag. Ze zitten altijd boven in de klimpaal of bovenop de kasten.

Als je daar allemaal tegen denkt te kunnen en je het zelfs leuk vindt zo’n actieve huisgenoot te hebben, dan heb je veel plezier en gezelligheid van een Turkse Angora. Natuurlijk slapen ze ook een groot deel van de dag, net als elke andere kat, en zijn ze soms ook heel rustig. Ze zitten of liggen ook heel graag op schoot of lekker tegen je aan op de bank.
De Turkse Angora “kletst” ook graag tegen en met “zijn” mensen, gelukkig hebben ze over het algemeen een zachte stem en is dit nooit storend.

Type Er bestaan op het ogenblik verschillende types Turkse Angora’s; het zogenaamde Amerikaanse type; hoog op de poten, slank, sierlijk gebouwd, niet erg veel vacht en de oren heel groot en hoog op de kop geplaatst. Het Europese type; minder fijn gebouwd, wat meer vacht en de oren zijn net als bij de katten in Turkije niet zo heel groot. Ik probeer zelf een tussenweg te vinden, net als veel andere Nederlandse en Duitse fokkers. De Amerikanen zijn mij persoonlijk iets te elegant, ik zie “de Turk” liever zoals ik denk dat hij “in het wild” voorkwam en komt, en met een behoorlijk lange vacht.

Kleur

Turkse Angora's komen tegenwoordig voor in alle natuurlijke kleuren. Dat was vroeger ook al zo, echter in hun land van herkomst werd alleen de witte- gewaardeerd en werden de gekleurde kittens verwijderd. Er werd ook veel gefokt met wit maal wit, wat in veel gevallen dove kittens heeft opgeleverd. Dit was natuurlijk niet bevorderlijk voor het levensgeluk van deze dieren. Tegenwoordig mag dit niet meer en moeten ook witte kittens uit gemengd gekleurde ouders een zogenaamde B.A.E.R test ondergaan om vast te kunnen stellen of de dieren horend zijn of niet.

Natuurlijke kleuren zijn; rood, zwart, allebei met en zonder wit, de verdunningen hiervan, dus ook blauw en crème en al deze kleuren ook met zilver, wat inhoudt dat de haren aan de basis niet gekleurd zijn, maar alleen de haarpunten. Al deze kleuren dan ook nog of mackerel (gestreept), of classic (gemarmerd), of spotted (gestippeld). Keuze genoeg lijkt mij.
Ik vind het dan ook jammer dat er fokkers zijn die zich op het ogenblik toeleggen op het fokken van Turkse Angora’s met points. De points, zoals die voorkomen bij bijvoorbeeld de Siamees, Heilige Birmaan e.d. zijn ooit in het ras terecht gekomen om de genenpool te vergroten, maar als je de zgn. dragers van dit gen niet aan elkaar paart, blijft deze recesieve eigenschap verborgen en dus niet zichtbaar.

Voor een natuurras, wat de Turkse Angora is, vind ik de "natuurlijke" kleuren meer passend.

De tijd zal ons leren hoe dit verder zal gaan.